Op een koude winterdag in 2019 werd ik benaderd door Kamroen Farzan over haar enthousiasmerende Breastflower project.
Zelf heb ik alweer zeven jaar geleden een borstamputatie ondergaan, nadat mijn eerste bezoek aan het Bevolkingsonderzoek op bijna 52-jarige leeftijd, onverwachts mij op de hoogte stelde van borstkanker. Ik ... ?? Een dame die helemaal niet in het risicoprofiel paste: slank, lang, weinig anticonceptiepil-jaren, vier kinderen die allen langdurig borstvoeding hadden gekregen en erg sportief. In mijn grote familie (moeder, zes tantes, vijfentwintig nichtjes) was deze ziekte slechts bekend bij twee tantes op oudere leeftijd en bij één nichtje op haar veertigste jaar.
Als arts werd ik ineens in de rol van patiënt geduwd. Allereerst stond vooral mijn interesse in het medische centraal: het liefst had ik zelf mee willen opereren en onder de microscoop willen kijken of de tumor er ook echt helemaal uit was. Daarnaast was ik bezig met uitval op mijn werk: minstens veertig patiënten per dag moesten onverwachts door mijn collegae worden opgevangen. Hoe zou ik weer kunnen werken, sporten en musiceren nadien? Toch kon ik de positieve kanten snel zien: wat fijn dat tijdig de tumor was ontdekt en geheel verwijderd zonder aanvullende behandeling, wat een grappig gezicht als je zwemprothese als een kwal in het badwater mee dobberde, wat leuk dat een onbekende dame op de sportclub mij zes weken later aanschoot omdat ik gewoon onder de douche durfde te staan. Wat een lieve familie en vrienden heb ik toch met een huiskamer die wel op een bloemenwinkel leek. Er zijn toch veel ergere en uitzichtloze ziektegevallen?
Wat kon ik mij storen aan het feit dat in een lingeriewinkel uitsluitend prothesebeha’s waren die mij deden denken aan mijn oma (groot, grauw, saai, stug materiaal). En ... nergens een bijpassende string te koop. Uitsluitend grote onderbroeken. Maar ... zo oud ben ik toch nog niet? Mijn dochters werden verblijd met al mijn mooie lingerie setjes en langzaamaan kon ik wel eens na lang zoeken een mooi, maar een in zeer beperkte oplage, prothese setje kopen.
Toen ik voor het eerst kennis maakte met Breastflower werd ik helemaal blij. Eindelijk een lotgenote die net zoals ik, zich niet in een hoekje wilde laten drukken als patiënt. Nee, een sterke vrouw, die haar gezondheid wil afdwingen en met twee benen op de grond wil blijven staan. Ik kreeg van Kamroen een mooie witte borstbloem om uit te testen. Wat werd ik hier vrolijk van. Waarom had niemand eerder bedacht dat je een stukje verlies van jezelf kunt omzetten in een creatief kunstwerk waar je mee gezien mag worden? De borstbloem liet mij glimlachen in de spiegel en maakte mij nog trotser dat ik er als uniek persoon gewoon mag zijn. Zelfs vergat ik de bloem ’s-nachts wel eens af te doen, maar sliep desondanks als een ‘roos’ zonder enige irritatie van mijn huid. Wat kijk ik uit naar nog meer mooie modellen en kleuren! En natuurlijk ooit met bijpassende mooie onderbroekjes/strings.
Ik hoop van harte dat vrouwen die ook een borstamputatie hebben ondergaan de bloemen letterlijk en figuurlijk weer snel buiten kunnen zetten. Hoe meer we de buitenwereld laten zien dat het missen van een borst ons op een andere manier met Breastflower lef, lol en liefde geven, hoe meer we beseffen dat we als vrouw er nog echt toe doen.
Groetjes van Pien!
